تـــو
مرا به عصر حجر برمی گردانی !
زمانی که آدم
،
چایی را با خنده های حوا شیرین می کرد !
احسان پرسا
جایی برای شعر ...
شعری برای تـــو ...
نظرات
تـــو چایی را با خنده های حوا شیرین می کرد !
به تصویر قشنگ تو نگاه میکنم و به تو می‌اندیشم به تصویر اکنون تو که می اندیشم شادمانم برای تو می نویسم و از اینکه در این هیاهوی بی وقتی به یاد
تو می‌نویسم شادمانم صفحات تقویم را که ورق می زنم روز تولدت را می‌بینم
که پشت مبارکی چند روز بی‌نظیر
پایان و آرام گرفته آرام مثل روز تولد
تو ... مثل تولد تو ... آرام مثل تـــو
از اینکه همه ی تاریخها را به روز تولد تو
محاسبه می کنم شادمانم ثانیه ها که تند و تند می گذرند یادآورم می‌شوند که در گذشته‌ای
نه چندان دور تو از جایی که بودی پایت را گذاشتی به جایی که قرار بود
باشیم و من هنوز در جایی بودم که هیچ
بخاطرش ندارم
و این همه را او می‌دانست
، می‌چید و به
تماشا نشسته بود ... و من و تو ، ما ، نمی‌دانستیم
.
امروز من از این همه ... من از تولدت شادمانم فکر می کنم نکند او قصه ی آدم و حوا را
نوشت تا امروزمان را بیافریند ... نکند
تمام این بازی ها ، این دنیا چیده شده بود که
روزی تو را پیدا کنم و مرا پیدا
کنی
و همه چیز را بخاطر بیاوریم و بسپاریم چقدر شادمانم ... *تولدت ، زیباترین روز خدا ... حوّا هم که باشی من
آدم نمی شوم پس بی خودی جای
بوسه سیب تعارفم نکن ! رضا کاظمی  |
 جهان را به عـشـق کسی آفریده اند چون من که آفریده ام از عشق جهـــانی بـــرای تـــــو . . . حسین پناهی |
